Jæja, vindum okkur í seinni hlutann
Hvar vorum við...
Jú, nú man ég. Á leiðinni til Princeton. Við sem sagt tókum strætó inn á Manhattan og þaðan rútu frá Port Authority til Princeton. Í fyrstu héldum við að við hefðum tekið ranga rútu þar sem við vorum að stoppa í alls konar "dubious" hverfum. Í einu þeirra get ég svarið að ég hafi sé mexíkanska útgáfu Tony Sopranos standa og reykja meðan undirlægjur hans fægðu krómfelgurnar. En já, síðan vorum við komin í gegnum öll þessu vafasömu hverfi og komin á Nassau Street. Einhverja lengstu götu sem ég hef nokkurn tíman keyrt á. Hægt og bítandi breyttist stemmningin úr lower middleclass í upper class. Þarna vorum við sko komin í alvöru bandarískt úthverfi. Stór einbýlishús með hvítum girðingum og garðyrkjumönnum með tilheyrandi aukakvöðum. Fyrr en varði sáum við skilti sem á stóð "Welcome to Princeton". Boðskapur: Garðyrkjumenn hafa það gott.
Snobb, já það var eitt af því fyrsta sem manni datt í hug þegar maður skoðaði sig um í bænum. Hótelið okkar, staðsett í hjarta Princeton, var ansi flott og þ.a.l. hótelherbergið líka. Sum húsanna eru ansi glæsileg, svona í kastalastíl. Þeir sem muna eftir a Beautiful Mind vita hvað ég á við. Síðan eru listaverk á hverjum túnbletti. Kirkjan þeirra er ótrúlega falleg og ég hlakka til að ljósmynda hana í bak og fyrir. Síðan gátu þeir ekki verið minni menn en MIT og er því verið að ljúka við eitt stykki byggingu eftir Frank Gehry. Einhver sagði mér líka að þeir hefðu nýlega byggt sumar af þeim byggingum sem litu út eins og þær væru 200 ára gamlar. Það finnst mér nú bara vera svindl. Við sem sagt vissum ekki alveg hvað okkur ætti að finnast um allan þennan íburð. Hins vegar var ansi róleg stemmning í bænum og maður fékk á tilfinninguna að maður væri virkilega öruggur. Það sama gilti reyndar um Íþöku. Boðskapur: Snobb er gott í hófi.
Sid, fjórir prospectives og velgirtur ég.
Íburðurinn hélt áfram. Eftir skoðunarferðina var okkur komið fyrir á virkilega flottum veitingastað sem framleiddi sinn eigin bjór. Í forrétt fengum við meðal annars krabba, smokkfisk og önd. Í aðalrétt gat maður síðan valið það sem maður vildi. Dórótea fékk sér meiri önd og ég eitt stykki ameríska steik. Ameríkanarnir slengdu þessu í sig ásamt könnu af bjór eins og ekkert væri sjálfsagðra. Það var sérstaklega einn kani (kominn langt inn í doktorsnámið) sem var duglegur að láta okkur Dóróteu líða eins og íslenskum sveitalubbum með hor í nös. Sérstaklega óþægilegt þegar hann spurði, "So Jon, what have you done?" eða eitthvað álíka. Mér leið eins og allt borðið þagnaði meðan ég hugsaði um sniðuga leið til að segja ekki rassgat. Það var samt ósköp gaman að spjalla við hann um skólann. Á borðinu sátu brasilíumaður, kínverji, rússi, indverji, kani og einhverjir fleiri. Boðskapur: Mæli með steikinni.
Dóra fyrir framan aðalbyggingu Princeton háskóla
Daginn eftir fóru kennararnir að kynna sig. Þá fyrst sá maður hvað Princeton er magnaður skóli. Þarna voru manneskjur sem voru ekki bara algjörir snillingar, þær höfðu líka brennandi áhuga á því sem þau voru að gera. Áhuginn, ákafinn og metnaðurinn til að standa sig vel bergmálaði í hverju orði sem þau létu út úr sér. Eftir hinar almennu kynningar fór maður og hitti nokkra prófessora. Þar talaði ég t.d. við indæla konu sem heitir Suzanna Staggs, eðlisfræðing lífs sem er að pæla í eðlisfræði sjónarinnar, tilraunaeðlisfræðing sem virðist geta fattað upp á nýjum og flottum tækjum og verið kominn með starfhæft eintak mánuði síðar (N.B. skrifstofan hans var eins pappírsverksmiðja eftir hvirfilbyl), og að lokum talaði ég við tvo ítalska tilraunaeðlisfræðinga sem eru að leita að hulduefni. Annar þeirra bauð mér til Ítalíu í sumar og hinn bauð okkur Dóróteu út að borða á veitingahúsi sem var eitt sinn heimili Woodrow Wilsons (forseta Princeton háskóla og seinna forseta Bandaríkjanna). Boðskapur: Hafið áhuga á því sem þið eruð að gera eða sleppið því. Ef þú vilt gera eitthvað þá gerirðu það vel.
Um kvöldið hittum við Geir og Völlu. Einu Íslendingana sem við vitum til þess að búi í Princeton. Þau voru ósköp indæl og vonandi hittir maður þau aftur í haust. Var líka gott að fá þeirra álit á bænum.
Geiri og Valla
Jæja, látum þetta nægja frá Princeton.
Eftir Princeton fórum við til Manhattan og komum okkur fyrir á Paramount hotel. Þar var ansi flippuð rokkarastemmning. Rósir á baðherberginu og rúm í 30 cm hæð. Það var þó aðallega staðsetningin sem skipti okkur máli. Í einnar mínútu göngufjarlægð frá Times Square. Við vorum eitthvað að gæla við að gerast menningarleg og kannski kíkja á eins og eina leiksýningu eða kíkja á Ground Zero. Það gerðist ekki og við enduðum á því að eyða öllum okkar tíma í það að labba um Manhattan, borða og versla. Dórótea keypti nýja Ipod nano, ég fékk mér nýja linsu og síðan gerðum við magninnkaup í H&M. Við kíktum líka inn í dótabúðina Toys R Us sem fölnaði í samanburði við hina mögnuðu FAO sem er við suðvesturhorn Central Park. Manhattan er mögnuð borg með of mikið af öllu. Gæti ég aldrei hugsað mér að búa þar í langan tíma, eins og t.d. þau fimm til sex ár sem graduate nám tekur. Boðskapur: Bring cash, bring lots of cash.
Dóra með Empire State í bakgrunni
Jú, nú man ég. Á leiðinni til Princeton. Við sem sagt tókum strætó inn á Manhattan og þaðan rútu frá Port Authority til Princeton. Í fyrstu héldum við að við hefðum tekið ranga rútu þar sem við vorum að stoppa í alls konar "dubious" hverfum. Í einu þeirra get ég svarið að ég hafi sé mexíkanska útgáfu Tony Sopranos standa og reykja meðan undirlægjur hans fægðu krómfelgurnar. En já, síðan vorum við komin í gegnum öll þessu vafasömu hverfi og komin á Nassau Street. Einhverja lengstu götu sem ég hef nokkurn tíman keyrt á. Hægt og bítandi breyttist stemmningin úr lower middleclass í upper class. Þarna vorum við sko komin í alvöru bandarískt úthverfi. Stór einbýlishús með hvítum girðingum og garðyrkjumönnum með tilheyrandi aukakvöðum. Fyrr en varði sáum við skilti sem á stóð "Welcome to Princeton". Boðskapur: Garðyrkjumenn hafa það gott.
Snobb, já það var eitt af því fyrsta sem manni datt í hug þegar maður skoðaði sig um í bænum. Hótelið okkar, staðsett í hjarta Princeton, var ansi flott og þ.a.l. hótelherbergið líka. Sum húsanna eru ansi glæsileg, svona í kastalastíl. Þeir sem muna eftir a Beautiful Mind vita hvað ég á við. Síðan eru listaverk á hverjum túnbletti. Kirkjan þeirra er ótrúlega falleg og ég hlakka til að ljósmynda hana í bak og fyrir. Síðan gátu þeir ekki verið minni menn en MIT og er því verið að ljúka við eitt stykki byggingu eftir Frank Gehry. Einhver sagði mér líka að þeir hefðu nýlega byggt sumar af þeim byggingum sem litu út eins og þær væru 200 ára gamlar. Það finnst mér nú bara vera svindl. Við sem sagt vissum ekki alveg hvað okkur ætti að finnast um allan þennan íburð. Hins vegar var ansi róleg stemmning í bænum og maður fékk á tilfinninguna að maður væri virkilega öruggur. Það sama gilti reyndar um Íþöku. Boðskapur: Snobb er gott í hófi.
Sid, fjórir prospectives og velgirtur ég.
Íburðurinn hélt áfram. Eftir skoðunarferðina var okkur komið fyrir á virkilega flottum veitingastað sem framleiddi sinn eigin bjór. Í forrétt fengum við meðal annars krabba, smokkfisk og önd. Í aðalrétt gat maður síðan valið það sem maður vildi. Dórótea fékk sér meiri önd og ég eitt stykki ameríska steik. Ameríkanarnir slengdu þessu í sig ásamt könnu af bjór eins og ekkert væri sjálfsagðra. Það var sérstaklega einn kani (kominn langt inn í doktorsnámið) sem var duglegur að láta okkur Dóróteu líða eins og íslenskum sveitalubbum með hor í nös. Sérstaklega óþægilegt þegar hann spurði, "So Jon, what have you done?" eða eitthvað álíka. Mér leið eins og allt borðið þagnaði meðan ég hugsaði um sniðuga leið til að segja ekki rassgat. Það var samt ósköp gaman að spjalla við hann um skólann. Á borðinu sátu brasilíumaður, kínverji, rússi, indverji, kani og einhverjir fleiri. Boðskapur: Mæli með steikinni.
Dóra fyrir framan aðalbyggingu Princeton háskóla
Daginn eftir fóru kennararnir að kynna sig. Þá fyrst sá maður hvað Princeton er magnaður skóli. Þarna voru manneskjur sem voru ekki bara algjörir snillingar, þær höfðu líka brennandi áhuga á því sem þau voru að gera. Áhuginn, ákafinn og metnaðurinn til að standa sig vel bergmálaði í hverju orði sem þau létu út úr sér. Eftir hinar almennu kynningar fór maður og hitti nokkra prófessora. Þar talaði ég t.d. við indæla konu sem heitir Suzanna Staggs, eðlisfræðing lífs sem er að pæla í eðlisfræði sjónarinnar, tilraunaeðlisfræðing sem virðist geta fattað upp á nýjum og flottum tækjum og verið kominn með starfhæft eintak mánuði síðar (N.B. skrifstofan hans var eins pappírsverksmiðja eftir hvirfilbyl), og að lokum talaði ég við tvo ítalska tilraunaeðlisfræðinga sem eru að leita að hulduefni. Annar þeirra bauð mér til Ítalíu í sumar og hinn bauð okkur Dóróteu út að borða á veitingahúsi sem var eitt sinn heimili Woodrow Wilsons (forseta Princeton háskóla og seinna forseta Bandaríkjanna). Boðskapur: Hafið áhuga á því sem þið eruð að gera eða sleppið því. Ef þú vilt gera eitthvað þá gerirðu það vel.
Um kvöldið hittum við Geir og Völlu. Einu Íslendingana sem við vitum til þess að búi í Princeton. Þau voru ósköp indæl og vonandi hittir maður þau aftur í haust. Var líka gott að fá þeirra álit á bænum.
Geiri og Valla
Jæja, látum þetta nægja frá Princeton.
Eftir Princeton fórum við til Manhattan og komum okkur fyrir á Paramount hotel. Þar var ansi flippuð rokkarastemmning. Rósir á baðherberginu og rúm í 30 cm hæð. Það var þó aðallega staðsetningin sem skipti okkur máli. Í einnar mínútu göngufjarlægð frá Times Square. Við vorum eitthvað að gæla við að gerast menningarleg og kannski kíkja á eins og eina leiksýningu eða kíkja á Ground Zero. Það gerðist ekki og við enduðum á því að eyða öllum okkar tíma í það að labba um Manhattan, borða og versla. Dórótea keypti nýja Ipod nano, ég fékk mér nýja linsu og síðan gerðum við magninnkaup í H&M. Við kíktum líka inn í dótabúðina Toys R Us sem fölnaði í samanburði við hina mögnuðu FAO sem er við suðvesturhorn Central Park. Manhattan er mögnuð borg með of mikið af öllu. Gæti ég aldrei hugsað mér að búa þar í langan tíma, eins og t.d. þau fimm til sex ár sem graduate nám tekur. Boðskapur: Bring cash, bring lots of cash.
Dóra með Empire State í bakgrunni
Fleiri myndir:
Það eru ca. 15 bolir/toppar/peysur í þessum poka (Fyrir Dóróteu)
Það eru ca. 15 bolir/toppar/peysur í þessum poka (Fyrir Dóróteu)